مقاله مداخله نظامی آمریکا در گرانادا

ملاحظات لجستیكی

برای دستیابی به اهداف این عملیات، حوزه های بسیار متفاوتی از لجستیك باید شناسایی و طرح ریزی می دشند. یكی از نیازمندی ها نحوه محافظات از فرودگاه و شناسایی موارد مورد نیاز برای این كار بود. سوالاتی چون تعداد افراد موردنیاز و نوع تجهیزات، مهمات و پشتیبانی مطرح شدند.

نیازمندی اصلی دیگر تقسیم گیری بر سر نحوه استقرار محافظت و جستجوی كارآمد دانشجویان آمریكایی در بند دولت گرانادا بود. (توجه علمیات Urgent funy) به واسطه دستگیری چند دانشجوی پزشكی آمریكایی در گانا به اتهام جاسیوسی برای CIA بود. ملاحظات این اقلام شامل نوع ترابری هوایی، غذایی مورد نیاز دانشجویان و سایر اسرای جنگی بود. پاسخ به سوالات فوق نوع امكانات و آمكانات و آمادهایی كه به جزیره گراندا برده می شدند ر تعیین می كرد. چالش دیگر لجستیكی هماهنگ كردن نقش هر یك از سرویس های نظامی بود. نیروهای هوایی، دریایی، زمینی و تفنگداران دریایی ماموریت داشتند كه این عملیات را انجام دهند اما هر یك مشكلات لجستیكی خاص خود را داشتند. ویژگی مشترك این عملیات هماهنگی وسیع لجستیكی را طلب می كرد.

محدودیت ها

محدودیت های لجستیكی زیادی در این عملیات تجربه شد. برخی از این محدودیت های عبارت بودند از: ظرفیت محدوده فرودگاه، منابع سوخت و آب قابل شرب انتقال آمادهای ضروری به منطقه بسیار مشكل بود. هر سرویس ترابری هوای استراتژیك را مستقیماً از فرماندهی ترابری هوایی نظامی (Military Airlift Command) درخواست می كرد كه هیچ یك از فرماندهی های منفرد جریان هوایی را براساس نیازهای عملیاتی هماهنگ و الویت بندی نكرده بودند. به دلیل ظرفیت محدود باند فرود، فرود هواپیماها براساس اصل «انجام اولین كار وارده»[1] انجام می شد و میزان ذخیره سوخت هر هواپیما وضعیت ان را در صف تعیین می كرد. برخی از هواپیماهایی كه حامل آمادهای مهم و اساسی بودند برای سوختگیری به فرودگاه های دیگر انتقال داده شدند و این به معنی آن بود كه رقابت مداومی برای دست یابی به فرودگاه در جریان بود.

[1]- First Come- first servel یكی از مبانی برنامه ریزی زمانی لجستیك است.

موقعیت های لجستیكی

از «سیستم قابل حمل اجرای جابجایی» (DMES)[1] برای پشتیانی از این عملیات استفاده شد. یك برنامه نرم افزاری قابل حمل به نحوی طراحی شده بود كه به یك طرح ریز باز امكان می داد تا ادوات و تجهیزات حمل شده از طریق هوا به جبهه را براساس وزن و ابعاد آن پردازش كند. این سیتسم با ایجاد امكان بارگیری كارآمدتر هواپیماهای C-141 موجب صرفه جویی در وقت و مصرف سوخت شد. DMES به طرح ریزان امكان می دهد كارآمدترین پلان های بار را براساس فهرست تجهیزات و پرسنل مورد نیاز ایجاد نمایند. برای مثال در یك مورد این سیستم باعث شد تا طرح ریزی چیدمان بار ظرف 20 دقیقه انجام شود و به جای 5 فروند هواپیما، چهار فروند هواپیما برای حمل اجناس استفاد شوند. سیستم DMES برای طرح ریزی انتقال 7200 تن بارو بیش از 7500 نفر نیرو به گرانادا استفاده شد.

[1]-  Deployable Mobility Exection System