دسته : -علوم انسانی
فرمت فایل : word
حجم فایل : 90 KB
تعداد صفحات : 46
بازدیدها : 173
برچسبها : دانلود مقاله
مبلغ : 5000 تومان
خرید این فایل
مقاله بررسی روشهای ارزیابی بانكهای داخلی از پروژههای سرمایه گذاری در 46 صفحه ورد قابل ویرایش
تعریف طرح:
طرح یا پروژه عبارتست از مجموعه عومل و اجزاء و برنامههای اجرائی زمانبندی شده برای یك واحد تولیدی (صنعتی، معدنی، كشاورزی و ساختمانی) و خدماتی با بودجهای لازم بمنظور تولید كالا و یا ارائه خدمات مشخص در جهت تأمین قسمتی از نیاز جامعه (تقاضا) و اعتلای سطح تولید و ارائه خدمات و ملا توسعه اقتصادی كشور.
مراحل اجرائی بررسی طرح:
در اجرای قانون عملیات بانكی بدون ربا و بمنظور مانع بانك و حصول اطمینان از اجرای صحیح طرح و سودآور بودن آن و بازیافت تسهیلات اعتباری مورد درخواست وهزینههای سرمایهای در گردش در مدت زمان مورد نظر بانك، ضرورتاً بایستی در امر بررسی و نظارت بر اجرای طرحها دقت كافی معمول گردد.
واحدهای تأمین كننده منابع مالی طرحها بایستی علاوه بر اطمینان از برگشت وجوه، و ملحوظ داشتن نقش آن واحد تولیدی در توسعه اقتصاد جامعه، در بررسیهای خود اطمینان حاصل نمایند كه:
1- طرح از نطر در اولیت های تعیین شده قرار داشته و تقاضا برای تولیدات آن وجود دارد.
2- طرح از لحاظ فنی قابل اجراء بوده و حدود و مشخصات اجزاء آن متناسب با فعالیت و تولیدات مربوطه باشد.
همچنین امكانات در نظر گرفته شده برای اجرای طرح با بودجه مشخص و زمان تعیین شده قابل دسترسی می باشد.
3- طرح از لحاظ مالی دارای سودآوری و بازدهی مناسب بوده و گردش وجود نقدی آن برای انجام تعهدات و بارپرداخت تسهیلات اعتباری درخواستی در سررسیدهای تعیین شده كافی باشد.
پس از بررسی و تأیید صلاحیت مدیران و مجریان طرح و موجه بودن اجری آن از لحاظ اقتصادی، فنی ومالی و تعیین سهم هزینه های سرمایه ای و سرمایه در گردش قابل پرداخت توسط بانك، تسهیلات متناسب با هزینههای اجرای طرح تصویب و همزمان یا بعد از هزینه شده سهم هزینه های سرمایه ای مربوط به متقاضی و با اعمال نظارت مستقیم و مستمر توسط كارشناسان و واحد ذیربط و به موازات پیشرفت فیزیكی طرح پرداخت خواهد شد.
اطلاعات و مدارك مورد نیاز برای بررسی طرح:
بمنظور بررسی طرح نیاز به اطلاعات و مدارك ذیل میباشد .
1- كپی اساسا نامه شركت ممهور به مهر اداره ثبت شركتها.
2- روزنامه رسمی، حاوی ثبت شركت در اداره ثبت شركتها.
3- اسامی سهامداران و تعداد سهام متعلق به هر یك از آنها.
4- مدارك مربوط به تخصص و تجربه مدیران اجرائی طرح.
5- كپی موافقت اصلی با جواز تأسیس كه مدت اعتبار آن منقضی نشده باشد.
6- طرح تفضیلی (شامل بررسیهای اقتصادی، فنی و مالی)
7- پروفرمای ماشین آلات خارجی و پیش فاكتور ماشین آلات داخلی.
8- مدارك مربوز به تخصیص ارز ماشین آلات و تجهزات وارداتی.
9- قرارداد دانش فنی همكاریهای فنی.
10- كپی مدرك مربوط به سند مالكیت یا قرارداد واگذاری زمین محل اجریا طرح.
11- نقشه های اجرائی ساختمان و تأسیسات و نقشه كلی استقرار ساختمانهای طرح.
12- قرارداد های متعقده با پیمانكاران ساختمان و تأسیسات محلی اجرای طرح.
13- نقشه استقرار ماشین آلات طرح.
14- مجوزهای مربوط، برق، آب، گاز، تلفن و محیط زیست و سایر مجوزهای لازم جهت اجرای طرح.
15- سایر اطلاعاتی كه جهت بررسی طرح ضروری میباشد.
مفاهیم مورد نیاز در بررسی طرح:
الف- موافقت اصولی:
مجوزی است كه بعد از تأیید طرح توسط وزارتخانه یا ادارات كل وابسته به آنها در مراكز استانها صادر میشود و به موجب آن متقاضی میتواند در زمان مقرر نسبت به ایجاد واحد تولیدی مورد نظر با رعایت مقررات مربوط اقدام نماید. و معمولاً در آن نكات ذیل قید شده است:
1- نام مجری طرح.
2- محل اجرا (استان- شهرستان)
3- نوع محصول تولیدی.
4- ظرفیت اسمی.
5- وسعت زمین محل اجرای طرح.
6- زیر بنای لازم جهت ساختمانهای تولیدی و اداری.
7- میزان برق مصرفی.
8- میزان آب مورد نیاز.
9- تعداد كل كاركنان.
10- كل سرمایه گذاری ثابت.
11- میزان ارز مورد نیاز (در صورت داشتن ماشین آلات و مواد اولیه خارجی)
ب- جواز تأسیس[1] :
مجوزی است كه به موجب آن متقاضی میتواند به منظور تكمیل و بهرهبرداری آزمایشی از واحد صنعتی نسبت به اجرای طرح مندرج در آن و سفارش مواد اولیه و سایر نیازمندیهای مربوط با رعایت قوانین و مقررات جاری اقدام نماید.
ج- اجرای بهره برداری:
مجوز است كه در صورت كلیه مراحل اتمام عملیات ساختمانی و تأسیساتی ونصب و راهاندازی ماشین آلات و استخدام و آموزش كاركنان لازم، طبق مصوب و بدنبال صدور جواز تأسیس صادر می شود.
د- كالاهای تولیدی:
1- كالای مصرفی: كالاهائی هستند كه بلافاصله به مصرف میرسند.
الف- كالاهای مصرفی بی دوام: كه با مصرف آنها در ظرف مدت كوتاهی از بین می روند از قبیل خوراك، سوخت، مواد پاك كننده و …
ب- كالاهای وسطهای: كالای است كه خودش به تنهائی و مستفیماً مورد مصرف قرار نمیگیرد بلكه بتوسط آن كالای دیگری مورد مصرف مثل شیشه یا آجر برای ساختمان و همچنین چوب برای كمد با دیسك و صفحه كلاچ در اتومبیل.
4- كالای سرمایهای: كالایی است كه برای تولید كالاهای دیگر مورد استفاده قرار میگیرد و به دو دسته تقسیم میشوند:
الف- كالای سرمایهای برای تولید كالای مصرفی مثل ماشین آلات كارخانه تولید كننده مواد غذائی.
ب- كالای سرمایهای: برای تولید كالای سرمایهای دیگر كارخانههائی كه ماشین آلات تولید میكنند یا كارخانههائی كه سازنده كارخانههای دیگر میباشند.
هـ- طرفیت اسمی: ظرفیت مجاز یك واحد تولیدی است كه طبق پروانه بهرهبرداری برای یك واحد تولیدی مشخص شده است.
و- ظرفیت عملی: ظرفیت تولید ممكن ماشین آلات در عمل در یك واحد تولیدی می باشد.
ز- ظرفیت تولیدی: ظرفیتی است كه یك واحد تولیدی با توجه به امكانات موجود یعنی آب و برق و سوخت و مواد اولیه و آموزش و استفاده صحیح از كاركنان به آن میزان تولید دست خواهد یافت.
ح- شیفت كار: روش تنظیم انجام كار در یك واحد تولیدی است كه در آن گروههای كارگران در دستهجات مختلف و در نوبتهای مختلف كار میكنند.
ط- تعداد روزهای كار: با توجه به نوع كاری تولید، در یك واحد تولیدی تعیین میشود و معمولاً بین 250 الی 300 روز در سال میباشد.
تعریف طرح:
طرح یا پروژه عبارتست از مجموعه عومل و اجزاء و برنامههای اجرائی زمانبندی شده برای یك واحد تولیدی (صنعتی، معدنی، كشاورزی و ساختمانی) و خدماتی با بودجهای لازم بمنظور تولید كالا و یا ارائه خدمات مشخص در جهت تأمین قسمتی از نیاز جامعه (تقاضا) و اعتلای سطح تولید و ارائه خدمات و ملا توسعه اقتصادی كشور.
مراحل اجرائی بررسی طرح:
در اجرای قانون عملیات بانكی بدون ربا و بمنظور مانع بانك و حصول اطمینان از اجرای صحیح طرح و سودآور بودن آن و بازیافت تسهیلات اعتباری مورد درخواست وهزینههای سرمایهای در گردش در مدت زمان مورد نظر بانك، ضرورتاً بایستی در امر بررسی و نظارت بر اجرای طرحها دقت كافی معمول گردد.
واحدهای تأمین كننده منابع مالی طرحها بایستی علاوه بر اطمینان از برگشت وجوه، و ملحوظ داشتن نقش آن واحد تولیدی در توسعه اقتصاد جامعه، در بررسیهای خود اطمینان حاصل نمایند كه:
1- طرح از نطر در اولیت های تعیین شده قرار داشته و تقاضا برای تولیدات آن وجود دارد.
2- طرح از لحاظ فنی قابل اجراء بوده و حدود و مشخصات اجزاء آن متناسب با فعالیت و تولیدات مربوطه باشد.
همچنین امكانات در نظر گرفته شده برای اجرای طرح با بودجه مشخص و زمان تعیین شده قابل دسترسی می باشد.
3- طرح از لحاظ مالی دارای سودآوری و بازدهی مناسب بوده و گردش وجود نقدی آن برای انجام تعهدات و بارپرداخت تسهیلات اعتباری درخواستی در سررسیدهای تعیین شده كافی باشد.
پس از بررسی و تأیید صلاحیت مدیران و مجریان طرح و موجه بودن اجری آن از لحاظ اقتصادی، فنی ومالی و تعیین سهم هزینه های سرمایه ای و سرمایه در گردش قابل پرداخت توسط بانك، تسهیلات متناسب با هزینههای اجرای طرح تصویب و همزمان یا بعد از هزینه شده سهم هزینه های سرمایه ای مربوط به متقاضی و با اعمال نظارت مستقیم و مستمر توسط كارشناسان و واحد ذیربط و به موازات پیشرفت فیزیكی طرح پرداخت خواهد شد.
اطلاعات و مدارك مورد نیاز برای بررسی طرح:
بمنظور بررسی طرح نیاز به اطلاعات و مدارك ذیل میباشد .
1- كپی اساسا نامه شركت ممهور به مهر اداره ثبت شركتها.
2- روزنامه رسمی، حاوی ثبت شركت در اداره ثبت شركتها.
3- اسامی سهامداران و تعداد سهام متعلق به هر یك از آنها.
4- مدارك مربوط به تخصص و تجربه مدیران اجرائی طرح.
5- كپی موافقت اصلی با جواز تأسیس كه مدت اعتبار آن منقضی نشده باشد.
6- طرح تفضیلی (شامل بررسیهای اقتصادی، فنی و مالی)
7- پروفرمای ماشین آلات خارجی و پیش فاكتور ماشین آلات داخلی.
8- مدارك مربوز به تخصیص ارز ماشین آلات و تجهزات وارداتی.
9- قرارداد دانش فنی همكاریهای فنی.
10- كپی مدرك مربوط به سند مالكیت یا قرارداد واگذاری زمین محل اجریا طرح.
11- نقشه های اجرائی ساختمان و تأسیسات و نقشه كلی استقرار ساختمانهای طرح.
12- قرارداد های متعقده با پیمانكاران ساختمان و تأسیسات محلی اجرای طرح.
13- نقشه استقرار ماشین آلات طرح.
14- مجوزهای مربوط، برق، آب، گاز، تلفن و محیط زیست و سایر مجوزهای لازم جهت اجرای طرح.
15- سایر اطلاعاتی كه جهت بررسی طرح ضروری میباشد.
مفاهیم مورد نیاز در بررسی طرح:
الف- موافقت اصولی:
مجوزی است كه بعد از تأیید طرح توسط وزارتخانه یا ادارات كل وابسته به آنها در مراكز استانها صادر میشود و به موجب آن متقاضی میتواند در زمان مقرر نسبت به ایجاد واحد تولیدی مورد نظر با رعایت مقررات مربوط اقدام نماید. و معمولاً در آن نكات ذیل قید شده است:
1- نام مجری طرح.
2- محل اجرا (استان- شهرستان)
3- نوع محصول تولیدی.
4- ظرفیت اسمی.
5- وسعت زمین محل اجرای طرح.
6- زیر بنای لازم جهت ساختمانهای تولیدی و اداری.
7- میزان برق مصرفی.
8- میزان آب مورد نیاز.
9- تعداد كل كاركنان.
10- كل سرمایه گذاری ثابت.
11- میزان ارز مورد نیاز (در صورت داشتن ماشین آلات و مواد اولیه خارجی)
ب- جواز تأسیس[1] :
مجوزی است كه به موجب آن متقاضی میتواند به منظور تكمیل و بهرهبرداری آزمایشی از واحد صنعتی نسبت به اجرای طرح مندرج در آن و سفارش مواد اولیه و سایر نیازمندیهای مربوط با رعایت قوانین و مقررات جاری اقدام نماید.
ج- اجرای بهره برداری:
مجوز است كه در صورت كلیه مراحل اتمام عملیات ساختمانی و تأسیساتی ونصب و راهاندازی ماشین آلات و استخدام و آموزش كاركنان لازم، طبق مصوب و بدنبال صدور جواز تأسیس صادر می شود.
د- كالاهای تولیدی:
1- كالای مصرفی: كالاهائی هستند كه بلافاصله به مصرف میرسند.
الف- كالاهای مصرفی بی دوام: كه با مصرف آنها در ظرف مدت كوتاهی از بین می روند از قبیل خوراك، سوخت، مواد پاك كننده و …
ب- كالاهای وسطهای: كالای است كه خودش به تنهائی و مستفیماً مورد مصرف قرار نمیگیرد بلكه بتوسط آن كالای دیگری مورد مصرف مثل شیشه یا آجر برای ساختمان و همچنین چوب برای كمد با دیسك و صفحه كلاچ در اتومبیل.
4- كالای سرمایهای: كالایی است كه برای تولید كالاهای دیگر مورد استفاده قرار میگیرد و به دو دسته تقسیم میشوند:
الف- كالای سرمایهای برای تولید كالای مصرفی مثل ماشین آلات كارخانه تولید كننده مواد غذائی.
ب- كالای سرمایهای: برای تولید كالای سرمایهای دیگر كارخانههائی كه ماشین آلات تولید میكنند یا كارخانههائی كه سازنده كارخانههای دیگر میباشند.
هـ- طرفیت اسمی: ظرفیت مجاز یك واحد تولیدی است كه طبق پروانه بهرهبرداری برای یك واحد تولیدی مشخص شده است.
و- ظرفیت عملی: ظرفیت تولید ممكن ماشین آلات در عمل در یك واحد تولیدی می باشد.
ز- ظرفیت تولیدی: ظرفیتی است كه یك واحد تولیدی با توجه به امكانات موجود یعنی آب و برق و سوخت و مواد اولیه و آموزش و استفاده صحیح از كاركنان به آن میزان تولید دست خواهد یافت.
ح- شیفت كار: روش تنظیم انجام كار در یك واحد تولیدی است كه در آن گروههای كارگران در دستهجات مختلف و در نوبتهای مختلف كار میكنند.
ط- تعداد روزهای كار: با توجه به نوع كاری تولید، در یك واحد تولیدی تعیین میشود و معمولاً بین 250 الی 300 روز در سال میباشد.