مقاله تاثیر ورزش بر افسردگی

بخشهایی از متن:

تاثیر ارتفاع بر ورزش

     ورزش های مربوط به ارتفاعات بلند، فوق العاده مفرح هستند. اما می تواند روی افرادی كه بدنشان آمادگی لازم را برای این نوع تجربه ندارد، تاثیرات جوی بگذارد. در ارتفاعات بلند هوا رقیق تر( كم اكسیژن تر) است. قلب باید با ضربان سریع تری كار كند تا بتواند جوابگوی نیازهای اكسیژن بدن باشد. تغییرات ناگهانی در ارتفاع و میزان كار قلب در مدت معین (كارمیزان)، می تواند زندگی شما را به خطر بیندازد.

     نشانه های پر خطر به هنگام ورزش عبارتند از كم آوردن نفس، سریع شدن تنفس، ضربان قلب سریع تر، عملكردهای ورزشی ضعیف و چاقی زودرس. خیلی مراقب باشید، اگرقصد بالارفتن یا صعود به یك ارتفاع بالاتر را دارید. از چند روز قبل از آن، از كارهای سخت و طاقت فرسا اجتناب كنید.

     مشكلات دیگری كه می توانند مانع از ورزش كردن شوند، نیز به وجود می آیند، مانند سردرد، اضطراب، تهوع و استفراغ، احساس یك نوع بیماری همیشگی، از دست دادن اشتها و یك ناتوانی در خوابیدن. بدن برای تطابق یافتن با ارتفاعات به زمان نیاز دارد. این كار را با ساختن هرچه بیشتر گلبول های قرمز خون به منظور حمل اكسیژن بیشتر انجام می دهد. در حدود 8 روز طول می كشد تا بدن كاملاً با ارتفاعات تطبیق پیدا كند. درصورت برطرف نشدن نشانه ها، به پایین برگردید.

     مشكلات نادر، اما جدی ممكن است زمانی كه خیلی سریع از ارتفاع طبیعی خودتان به ارتفاع بالاتر می روید، حاصل شوند. مراقب تنگی نفس، تنفس و ضربان قلب سریع و ضعیف باشید. درد قفسه سینه، سردرد شدید و گیجی هم ممكن است به مراقبت های پزشكی سریع نیاز داشته باشد.

     افرادی كه بدن آماده تری دارند، كمتر دچار عوارض مربوط به ارتفاعات بلند می شوند. وقتی كه برای اولین بار می خواهید به ارتفاعات بروید، فعالیت های سنگین انجام ندهید. چند روز به بدنتان فرصت دهید كه خود را با شرایط ارتفاع جدید وفق دهد. ساعاتی را به استراحت اختصاص دهید. مایعات زیاد بنوشید. اگر نشانه های مشكلات فوق برطرف نشد، به پایین برگردید و دیگر ادامه ندهید. به مراقبت های پزشكی نیز ممكن است نیاز باشد.

     به هر حال، برای كوهنوردی، صعود یا دوچرخه سواری در ارتفاعات، حتماً آمادگی بدنی داشته باشید. ابتدا بدن خود را از هر لحاظ آماده كنید. اگر برای نخستین بار است كه از ارتفاعات بالا میروید، سخت فعالیت نكنید و به ندای بدنتان گوش فرا دهید.

...

كاهش اضطراب، درنتیجه انجام فعالیت های ورزشی

     تخمین زده شده است كه درایالات متحده امریكا، درحدود 3/7 درصد از جمعیت بزرگسالان، دچار اختلال اضطراب هستند كه نیازمند پاره ای معالجات است. به علاوه، احساسات مربوط به استرس، نظیر اضطراب، در میان افراد سالم، بیشتر رایج است. توجیهات اخیر به پیشگیری به واسطه ورزش، به عنوان یك جایگزین یا مرتبط با نوآوری های گذشته نظیر روان درمانی یا درمان های دارویی بیشتر شده است.

     اضطراب با ظهور شكل منفی ارزیابی تشخیصی، به وسیله نگرانی، تردید و دلواپسی خودش را نشان می دهد. برطبق بررسی های لازاروس و كوهن (1977) ” ... در مقابله با نیازهایی كه منابع یك سیستم را تحمیل كرده یا افزایش می دهد یا ... ، نیازهایی كه هیچ نوع آمادگی برای آنها وجود ندارد یا واكنش های سازگاری اتوماتیك ندارند، ... رو به افزایش هستند.“ اضطراب یك پدیده ادراكی است و معمولا با ابزاری مثل پرسشنامه، مورد ارزیابی قرار می گیرد. این پرسشنامه ها اغلب سنجش های روان شناختی بعدی را به دنبال دارند كه به افزایش اضطراب و عوارض آن ( تپش قلب، فشار خون، خراب شدن پوست، انقباض ماهیچه ای) مربوط می شوند.