مقاله شرح و توصیف انواع ابرها

مقاله شرح و توصیف انواع ابرها در 28 صفحه ورد قابل ویرایش 

شرح و توصیف انواع ابرها

الف: ابرهای بالا HIGH CLOUDS

1- ابرهای سیروس CIRRUS (CI)- این نوع ابر بصورت رشته های گسترده كه به صورت پر مرغ یا یال اسب و یا انبوه موهای پریشان دیده می‎شود رنگ آن سفید است و سایه ندارد و خورشید و ماه از پشت آن بخوبی دیده می‎شوند. این ابر از كریستالهای یخ تشكیل شده است.

در طبقه بندی ابرها این نوع ابر بالاترین و نازكترین است و میزان برودت آن در 20000 پائی بین 36- درجه تا 41- درجه سانتیگراد است.

گوناگونی این ابر زیاد است و هنگامی كه بصورت خیلی نازك- توری شكل و جدا از هم ظاهر می‎شود و با ابر سیرواستراتوس و آلتواستراتوس نیز ارتباطی برقرار نكرده باشد یعنی پس از این ابر دو ابر فوق الذكر به ترتیب ظاهر نشوند، معمولاً بعنوان علامت هوای خوب و پایدار شناخته شده است.

با افزایش بخار آب در این نوع ابر شكل آن از حالت رشته ای بصورت منگوله های زیر كه به طور منظم و در یك ردیف پهلوی هم قرار دارند تبدیل می‎شود و اگر بعد از این نوع ابر، ابرهای پوششی سیرواستراتوس و آلتواستراتوس همراه باشد معمولاً می‎توان بعد از 24 تا 48 ساعت انتظار هوای نامساعد را داشت. هنگام طلوع و غروب خورشید اگكر رنگ این ابر در افق زرد یا متمایل به قرمز روشن باشد معمولاً این علامت مناسب برای هوای خوب فرد است.

لذا نام ابری كه دارای و یا همراه با لغت نیمبو یا نیمبوس باشد به معنی باران زا بودن آن ابر است.

نكته: بعلت اهمیت خاص ابركومولو نیمبوس كه همیشه همراه با توربولانس TURBULANCE باران شدید HEAVY RAIN- رعد و برق THUNDER می‎باشد خلبانان این ابر را به نام (SEA BEE) می گویند.

یكی از كتب پراهمیت سازمان جهانی هواشناسی WMO كتاب اطلس ابر است كه با مراجعه به آن و مطالعه عمیق در مورد انواع ابر- ساخت و ارتفاع آن می‎توان اطلاعات دقیقتری درباره ابر به دست آورد.

باستناد كتاب دیربانی ابر به شماره 407 : WMO : NO ارتفاع ابر بر حسب عرضهای مختلف به قرار زیر است:

ارتفاع ابر در            منطقه قطبی              مناطق معتدله            منطقه حاره

بالا-                 پا(25000 تا 10000)    پا(45000 تا 16500)    پا(60000 تا 20000)

متوسط -          پا(13000 تا 6500)      پا(23000تا 6500)       پا(25000تا 6500)

پائین-               پا(6500 تا سطح زمین)  پا(6500تا سطح زمین)   پا(6500تا سطح زمین)

این ابر بر اثر نوسانات و جنبشهایی كه در لایه نازكی از ابر سیروس یا سیرواستراتوس قرار دارند و در دمای خاصی نیز ناپایدار هستند شكل می گیرند. بهرحال این ناپایداری معمولاً در زمان محدودی انجام می‎شود.

ابر سیروس و سیرواستراتوس در بعضی اوقات سریعاً تبدیل به ابر سیروكومولوس شده ولی بعد از مدت كمی فرم اصلی خود را به دست می آورند كه هیچگونه نشانه ای از ابر سیروكومولوس CIRRO COMULUS (Cc) در آن مشاهده نمی‎شود. این نوع ابر غالباً بشكل كركهای منگوله ای دیده می‎شود و معمولاً این نوع ابر همراه با هوای خوب می‎باشد.

اگر ضخامت این ابر افزایش یافته و سایه آن نیز تیره تر شده و بعد از آن همراه با ابر آلتواستراتوس باشد احتمال وقوع باد و باران موجود است.

ب- ابرهای متوسط MEDIUM OR MIDDLE CLOUDS

1-   ابر آلتوكومولوس ALTOCUMULUS (Ac)

این نوع ابر شبیه توده عظیمی از حبابهای كوچك كه به رنگ سفید یا مایل به خاكستری است و بعضی قسمتهای آن دارای سایه است دیده می‎شود. حبابهای تشكیل شده این ابر همراه با نظم خاصی پهلوی هم قرار دارند. اگر در ارتفاعات بالا باد شدید در حال وزش باشد این ابر تغییر شكل یافته و به صورت عدسی های پراكنده در یك یا چند لایه ملاحظه می‎شود.

این نوع ابر را آلتوكومولوس لنتی كولاریس ALTOCUMULUS   LINTI CULARIS یا آلتوكومولوس عدسی شكل گویند.

ابر تولید كننده تورنادو:

تورنادو طوفانی است كه در زمان كوتاهتری از طوفان STORM رخ می‎دهد.

عمر تورنادو بیش از یك الی دو ساعت از وقوع تا خاتمه آن طول نمی كشد ولی یكی از مخربترین طوفانها بشمار می رود و شكل ظاهری آن شبیه قیف آویزان بوده و چرخشها یا گردبادهای شدید در خلاف عقربه های ساعت در منطقه بوزش درآمده و طوفان و رعد و برق ایجاد می‎كند. افت فشار در این منطقه بسیار سریع بوده و حدود 12 الی 14 میلی بار است.

هنگامی كه تورنادو با نوك قیف به زمین می رسد در اثر قدرت مكش فراوانی كه ایجاد می‎كند می‎تواند اجسام كوچك و حتی حیوانات ریز جثه را به سمت بالا كشیده و در فاصله دوری پرتاب نماید. این پدیده یكی از مخربترین پدیده های موجود در جو است كه هر ساله میلیونها خسارات مالی و هزاران خسارت جانی ایجاد می‎كند.

سرعت باد تخمینی در تورنادو حدود 400 نات است ولی تاكنون با ادوات معمولی اندازه گیری و تعیین سرعت دقیق آن امكان پذیر نشده و اغلب دكل های باد سنج را تخریب نموده است. بطور كلی می‎توان گفت هر نوع هواپیمائی كه در زمین یا در هوا در معرض تأثیر این پدیده قرار گیرد یا متلاشی شده و یا به آن صدمات فراوانی وارد می‎شود.

قطر میدان تخریبی تورنادو و یا عرض مسیر تخریب در زمین بین 250 الی 400 متر است.

خلبانان با تجربه هیچگاه سعی به پرواز به داخل این نوع ابر و یا حتی پرواز از ارتفاع پایینی آن نیز ننموده بلكه همواره سعی دارند از آن دوری جسته و یا به اصطلاح ابر را دور زنند.

توربولانس شدید حتی در بالاترین قسمت ابر Cb نیز وجود داشته كه ممكن است برای هواپیما تولید خطرات زیادی بنماید. نظر به اینكه حداكثر ارتفاع پرواز اغلب هواپیماها معمولاً نزدیك به ارتفاع سقف این ابر است لذا توربولانس های متوسط این ابر بر پرواز هواپیماها تأثیر سوء می گذارد و معمولاً خلبانی كه مواجه با این نوع توربولانس ها بشود به سختی می‎تواند از آن خلاصی یابد.

توربولانس و تندبادهای شدید حاصله از ابر Cb در سطح زمین و اطراف محلی كه این ابر در آسمان آن قرار دارد بوزش در می‎آید كه ممكن است قبل

و پس از عبور ابر از آن نقطه باشد، در این صورت خلبانان می بایستی قبلا توجهات و تمرینات خاص پروازی در مقابله با وقوع این چنین اتفاقات و بخصوص هنگام برخاست هواپیما TAKE- OFF و نشست آن LANDING داشته باشد.